Fot. spdlugoleka.podegrodzie.pl

Św. Jadwiga Królowa Polski patronem Szkoły Podstawowej w Długołęce-Świerkli

Szkoła Podstawowa w Długołęce-Świerkli od 1 września będzie miała swojego patrona. Rada Gminy Podegrodzie przegłosowała na ostatniej sesji uchwałę w sprawie nadania szkole imienia Św. Jadwigi Królowej Polski.

Wniosek w tej sprawie do  Urzędu Gminy Podegrodzie złożyli rodzice, rada pedagogiczna i społeczność uczniowska placówki w Długołęce-Świerkli.

– Święta Jadwiga Andegaweńska jest ważną postacią dla polskiej nauki i edukacji. Jej postać pokazuje, że ani młody wiek, ani brak doświadczenia, ani nawet płeć nie są przeszkodą w realizacji własnych celów. Nadanie im. św. Jadwigi Królowej Polski Szkole Podstawowej w Długołęce – Świerkli skupi uwagę uczniów, nauczycieli i rodziców wokół osoby patronki oraz jej chwalebnych czynów i pozwoli wykorzystać ich przykład by integrować, wzbogacać tradycję ale przede wszystkim stworzyć indywidualną tożsamość szkoły oraz da możliwości poszerzenia działań w ramach Programu Wychowawczego Szkoły. Nadanie imienia będzie także pomocą w kształtowaniu u uczniów przywiązania do swojej szkoły oraz promowania jej pozytywnego wizerunku. Wybór patronki nastąpił zgodnie z procedurami i harmonogramem działań.

– czytamy w uzasadnieniu wniosku.

Krótko o postaci Św. Jadwigi

Jadwiga była dzieckiem Ludwika Andegaweńskiego, króla węgierskiego oraz Elżbiety, księżniczki bośniackiej. Przyszła na świat najprawdopodobniej w połowie lutego 1374 roku, choć żadne zachowane źródło z epoki nie odnotowało tego faktu. Z jej narodzinami wiązano wielkie plany, oczekując, że dziecko okaże się chłopcem, a tym samym następcą tronu ratującym dynastię przed widmem wymarcia. Gdy urodziła się dziewczynka, jej ojciec oraz wpływowa babka, stara królowa Elżbieta Łokietkówna zmuszeni byli przedsięwziąć szczególne środki w celu zmiany zasad dziedziczenia – tak by królestwa posiadane przez Ludwika mogły przejść na jego córki.

W wieku 4 lat Jadwigę zaręczono z ośmioletnim Wilhelmem Habsburgiem. Była to część polityki dynastycznej jej ojca i matki.  Plany  jej matki pokrzyżował  opór polskich elit, domagających się dla siebie odrębnego władcy, gotowego rezydować w Krakowie.

Małopolscy rycerze, którzy po śmierci Ludwika mieli objąć opiekę nad małoletnią Jadwigą, zadecydowali o zerwaniu zaręczyn z Habsburgiem i wydaniu Jadwigi za wielkiego księcia litewskiego Jagiełłę. Choć między małżonkami istniała znaczna różnica wieku (Jagiełło miał 35 lat, Jadwiga – 12…) 16 października 1384 roku została koronowana na króla Polski – po łacinie ta formuła brzmiała wyraźnie: in regem Poloniae coronata.

Jagiełło po koronacji 4 marca 1386 roku również został koronowany na króla, z tą różnicą, że został pierwszym w historii Polski królem elekcyjnym, a nie dziedzicznym. Do końca życia Jadwigi, Jagiełło jedynie współrządził Polską.

Co ciekawe, król i królowa mieli odrębne kancelarie i prowadzili życie dworskie osobno. Historycy podkreślają jej znaczną rolę w kreowaniu życia politycznego, intelektualnego i religijnego kraju. To do jej kancelarii i jej dworu zjeżdżali przedstawiciele zagranicznych rządów. To Jadwiga gromadziła wokół siebie elitę intelektualną i polityczną państwa. Stąd wynikały też jej rozmaite inicjatywy. Odgrywała stopniowo coraz znaczniejszą rolę w polityce, między innymi podejmując się negocjacji z wielkim mistrzem Zakonu Krzyżackiego. Była mecenaską nauki, wielką miłośniczką książek, kobietą niecodziennej pobożności. Utrzymywała aktywne kontakty ze Stolicą Apostolską i walnie przyczyniła się do odtworzenia krakowskiego uniwersytetu.

Królowa poprowadziła wyprawę wojskową na Ruś Czerwoną i to ona przyjęła hołd lenny Mołdawii. To na jej dworze negocjowano warunki z Krzyżakami. Zmarła 17 lipca 1399 roku – niespełna cztery tygodnie po porodzie i cztery dni po tym, jak zmarła jej jedyna córka, Elżbieta Bonifacja.

źródło: SP Długołęka-Świerkla