Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

Zmartwychwstanie Chrystusa jest fundamentem i istotą wiary chrześcijańskiej, a Wielkanoc upamiętniająca to wydarzenie jest najważniejszym świętem dla chrześcijan, dlatego Niedziela Wielkanocna jest najważniejszym świętem w całym roku liturgicznym Kościoła katolickiego.

Obchody Wielkanocy rozpoczyna odbywająca się wczesnym rankiem procesja i msza, zwana rezurekcją. W tym dniu spożywa się uroczyste śniadanie w gronie rodzinnym, poprzedzone składaniem sobie życzeń. Wielkanoc wieńczy okres Wielkiego Postu i poprzedzający ją Wielki Tydzień. Święta wielkanocne, odznaczają się wśród wiernych szczególną radością, ponieważ zmartwychwstanie Chrystusa jest symbolem Jego zwycięstwa nad grzechem i śmiercią.

– Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego jest niebywałym triumfem Bożej miłości – poruszającej serca i umysły każdego wierzącego. Nie sposób opisać dobroć i łaskę, którą zostaliśmy obdarowani – my, zwykli grzesznicy.

– mówił kard. Stefan Wyszyński

„O najbardziej upragniony słoneczny dniu,
w którym nie tylko zabłysła nam nadzieja zbawienia, lecz zostało przywrócone samo zbawienie;
w którym zostały rozjaśnione ciemności otchłani,
w którym jej więzienia zostały zniweczone i wielka liczba zamkniętych od tylu wieków najświętszych jeńców wyszła na wieczystą wolność.
O dniu, w którym martwe ciało, wbrew prawu natury, wróciło do życia,
w którym zabitego przed trzema dniami Syna, Matka ogląda żywego, a Jezus zmartwychwstały pociesza pozdrowieniem smutną Marię;
dniu, w którym niebieskie duchy rozmawiają z ziemskimi niewiastami,
w którym Mistrz zmartwychwstały po śmierci ukazuje się uczniom i jako Książę Pokoju darzy Apostołów pokojem.
O dniu najszczęśliwszy, najchwalebniejszy, najradośniejszy!”

Źródło: bł. o. Stanisław Papczyński, „Wejrzenie w głąb serca” (Pisma zebrane, s. 689)