„Łańcuch łączący Ziemię z Niebem - Różaniec jako praktyka funeralna współczesnej Sądecczyzny”

Promocja wydawnictwa „Łańcuch łączący ziemię z niebem – różaniec jako praktyka funeralna współczesnej Sądecczyzny”

 W niedzielę, 7 listopada, o godz. 12.00, w Sądeckim Parku Etnograficznym – kościele rzymskokatolickim z Łososiny Dolnej – odbędzie się spotkanie promujące wydawnictwo „Łańcuch łączący Ziemię z Niebem – Różaniec jako praktyka funeralna współczesnej Sądecczyzny”. 

Książka jest owocem wywiadów terenowych autora, Kamila Basty, prowadzonych na Sądecczyźnie w 2019 r., rzucających nowe światło na kwestię obrzędowości rodzinnej, a także sposobów przeżywania oraz „konstruowania” polskiego katolicyzmu.

Rozmowa z Kamilem Bastą autorem publikacji, przeplatana będzie koncertem pieśni pogrzebowych „Bije pierwsza godzina… Przy pogrzebie” w wykonaniu zespołu „Vox Angeli”. W czasie spotkania będzie można nabyć nieodpłatnie publikację. Spotkanie poprowadzi etnografka Maria Magdalena Kroh – autorka wielu publikacji, m.in. „Kumosia kumosi gorzołeckę nosi. Zwyczaje narodzinowe i pogrzebowe w Podegrodziu”.

Kościół rzymskokatolicki z Łososiny Dolnej (wejście od ul. Wieniawy-Długoszowskiego 83 b i ul. Lwowskiej 226). 

Wstęp: 1 zł

***

Publikacja Kamila Basty „Łańcuch łączący Ziemię z Niebem – Różaniec jako praktyka funeralna współczesnej Sądecczyzny” jest wydawnictwem z zakresu współczesnej etnologii i antropologii kulturowej, dotyczącym zwyczaju wykonywanego przed pogrzebem. Praktyka będąca przedmiotem zainteresowań badawczych polega na gromadzeniu się rodziny, sąsiadów i przyjaciół zmarłego na wspólnotowej modlitwie i śpiewie pieśni w intencji jego duszy. Doniosłą rolę pełni w niej osoba prowadząca modlitwy, zwana przewodnikiem lub śpiewakiem, która dzięki swojej działalności urasta do roli lidera lokalnej społeczności.

Zwyczaj opisywany w publikacji wywodzi się z tradycji i zwany jest potocznie „Różańcem”. Żywo kontynuowany jest przez współczesnych depozytariuszy kultury ludowej. W jego skład wchodzą wielowiekowe modlitwy takie jak Różaniec, Anioł Pański, czy Litania Loretańska oraz pieśni pochodzące z sanktuarium kalwaryjskiego, utrwalane często na tzw. drukach ulotnych. Do tradycyjnych formuł dokładane są modlitwy nowe, takie jak Koronka do Miłosierdzia Bożego w formie zaproponowanej przez s. Faustynę Kowalską, a także nowe pieśni częstokroć o oazowym rodowodzie, czy też te zasłyszane w różnych sanktuariach za pośrednictwem nowych mediów w postaci radia, telewizji czy Internetu. „Różańce” w swojej substancji są polifoniczne, łączą wiele interesujących wątków badawczych, a także splatają to, co tradycyjne i współczesne.

Treści zawarte w publikacji ukazują lokalnych depozytariuszy kultury ludowej jako twórczych interpretatorów dziedzictwa, którzy współtworzą lokalną kulturę poprzez dodawanie do niej nowych elementów, przy jednoczesnym zachowaniu jej dotychczasowych, wybranych aspektów.

***

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

źródło: Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu